Σίτι
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
Σε άλλη μετάφραση το βρίσκεις «να πέσει λησμονιά»· και σε άλλη «κι εμείς απ’ την καρδιά τους να σβήσουμε»· και σε άλλη «ας σβήσουμε από τες καρδιές»· και σε μια άλλη «εμείς προτείνουμε τη λήθη».
Αυτά είναι λόγια μ’ έναν καλό σκοπό στην Οδύσσεια μήπως ξεχαστούν οι δίκαιοι σκοτωμοί του τέλους κι ο κόσμος μείνει στην ειρήνη.
Εμείς, όμως, σ’ αυτά τα λόγια βρήκαμε τι θέλαμε να πούμε για το πρόγραμμα όσων κυβερνούν τους τελευταίους καιρούς τον τόπο και τους τόπους και δεν το βρίσκαμε από μόνοι μας.
Μας βοήθησε η Οδύσσεια· όπως βοηθούσε τους Βυζαντινούς που μόνο τον Όμηρο ήξεραν για ανάγνωσμα και το Ψαλτήρι.
Οι άνθρωποι προτείνουν τη λήθη.
Είναι τόσο απλό· τόσο έντιμο σαν εξομολογητική ομιλία με χιλιάδες κόσμο από κάτω· αλλά έπρεπε να διαβάσεις χιλιάδες στίχους να το βρεις.
«Εμείς προτείνουμε τη λήθη».
Το να ξεχνάει κανείς ή να ξεχνιέται είναι μια πρόταση. Η λησμονιά είναι μανιφέστο με χιλιάδες κόσμος από κάτω.
Δε γουστάρουν τον τόπο, ρε παιδί μου. Το χθες του.
Καθόλου Ομηρικά θα το λέγαμε: Ενθουσιάζονται από το Σίτι του Λονδίνου.
